-
1 mrozić
См. также в других словарях:
gasić — ndk VIa, gaszę, gasisz, gaś, gasił, gaszony «powodować, że coś gaśnie, przestaje się palić; przerywać, tłumić palenie się, płonięcie, świecenie czegoś» Gasić ogień, pożar. Gasić lampę, świecę, światło. ∆ Gasić motor, silnik «wyłączać motor,… … Słownik języka polskiego
mrozić — ndk VIa, mrożę, mrozisz, mroź, mrozićził, mrożony 1. «o mrozie, zimnie: przenikać, przejmować chłodem, ścinać mrozem; ziębić, chłodzić» Wicher mrozi twarz. Pierwszy chłód mrozi liście na drzewach. ◊ Coś mrozi krew (w żyłach) «coś wywołuje lęk,… … Słownik języka polskiego
onieśmielać — ndk I, onieśmielaćam, onieśmielaćasz, onieśmielaćają, onieśmielaćaj, onieśmielaćał, onieśmielaćany onieśmielić dk VIa, onieśmielaćlę, onieśmielaćlisz, onieśmielaćel, onieśmielaćlił, onieśmielaćlony «czynić nieśmiałym, zażenowanym; pozbawiać… … Słownik języka polskiego
żenować — ndk IV, żenowaćnuję, żenowaćnujesz, żenowaćnuj, żenowaćował «wprawiać w zakłopotanie, pozbawiać pewności siebie; onieśmielać, krępować» Jej bezpośredniość go żenowała. Żenująca ignorancja. żenować się «czuć się zakłopotanym, onieśmielonym; nie… … Słownik języka polskiego
gasić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, gaszę, gasićsi, gaś, gaszony {{/stl 8}}– zgasić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować, by coś przestało się palić, świecić, wyłączyć coś : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
płoszyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, płoszyćszę, płoszyćszy, płoszyćszony {{/stl 8}}– spłoszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wywołując strach, powodować oddalenie się, ucieczkę… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pozbawić — dk VIa, pozbawićwię, pozbawićwisz, pozbawićbaw, pozbawićwił, pozbawićwiony pozbawiać ndk I, pozbawićam, pozbawićasz, pozbawićają, pozbawićaj, pozbawićał, pozbawićany «spowodować utratę czegoś, przyczynić się do utraty czegoś przez kogoś lub przez … Słownik języka polskiego
peszyć — ndk VIa, peszyćszę, peszyćszysz, pesz, peszyćony «pozbawiać kogoś pewności siebie, zbijać z tropu; onieśmielać, zawstydzać» Peszyła go obecność tylu osobistości. peszyć się «tracić pewność siebie, mieszać się» Łatwo się peszyć … Słownik języka polskiego
